سازمان جهانی گردشگری (WTO) در سال 1995 آخرین تعریف گردشگری را بصورت زیر ارائه کرد:
به مجموعه فعالیت‌های فرد یا افرادی که به مکانی غیر از مکان عادی زندگی خود مسافرت و حداقل یک شب و حداکثر یک سال در آنجا اقامت میکنند گردشگری گویند. هدف از مسافرت آنان گذراندن اوقات فراغت است و اهدافی نظیر اشتغال و کسب درآمد شامل اهداف نمی‌شود. بر این اساس کسانی که شامل این تعریف می‌شوند نیز گردشگر نامیده می‌شوند.
سازمان جهانی گردشگری، گردشگری پایدار را این‌گونه تعریف می‌کند :
نوعی از انواع مختلف گردشگری است که همزمان با حفظ و افزایش فرصتها برای آینده نیازهای مناطق میزبان و گردشگران حاضر در آن منطقه را فراهم کند. در گردشگری پایدار، منافع جوامع میزبان و حمایت از ذخایر میراث به نفع نسلهای آینده مورد تأکید قرار گرفته‌است و شش اصل به عنوان اصول منشور گردشگری فرهنگی مطرح گردیده که عبارتند از:
- گردشگری به عنوان بهترین ابزار تبادل فرهنگی
- رابطه پویا اماکن میراث و گردشگری
- برنامه‌ریزی گردشگری و حفاظت از میراث در جهت احساس ارزشمندی، لذت و رضایت گردشگر
- مشارکت جوامع میزبان و اهالی بومی در برنامه ریزی گردشگری و حفاظت از میراث
- بهره مندی جامعه میزبان از گردشگری
- برنامه ریزی ترویج گردشگری در جهت حمایت وارتقا ویژگیهای میراث طبیعی و فرهنگی
به نوعی از گردشگری برای بازدید از مناطق باستانی مانند موزه‌ها و سایت موزه اطلاق میشود. این‌گونه از گردشگری که گردشگری میراث نیز نامیده میشود و به بازدید از موزه‌ها، مکان‌ها و ابنیه تاریخی می‌پردازد، امروزه بخش عمده ای از گردشگری را به خود اختصاص داده‌است. ایران به دلیل دارا بودن هزاران ابنیه با ارزش تاریخی در این زمینه می‌تواند بسیار موفق باشد.
نوعی از گردشگری است که برای شناخت تمدن، فرهنگ، آداب و رسوم و سنت‌های یک گروه، جامعه، شهر یا یک کشور از طریق بازدید بناهای باستانی و معماری دوره‌های مختلف تاریخی، موزه‌ها و شرکت در جشنواره‌های هنری انجام میشود.
گردشگری به مقاصد گوناگونی با توجه به فرهنگ، تمدن، سنت، عقاید و مذاهب افراد در کشور های مختلف صورت می پذیرد. از مهمترین انواع گردشگری می توان به حالتهای زیر اشاره کرد:
گردشگری تاریخی
گردشگری تاریخی-فرهنگی
گردشگدی مجازی
گردشگری سلامت
گردشگری تفریحی
گردشگری زمستانی
گردشگری انبوه
گردشگری گروهی یا بین المللی
قبل از هیچهایک کردن خود را برای یک پیاده روی طولانی آماده کنید، چرا که ممکن است کسی حاضر نشود که شما سوار ماشینش بشوید. به این ترتیب شما مجبورید به سمت مقصد مورد نظر خود به آهستگی حرکت کنید. همیشه نقشه جایی که در آن جا قرار دارید را همراه خود داشته باشید. این کار به شما کمک می کند تا نزدیک ترین و بهترین جایی که می خواهید در آن استراحت کنید را زودتر بیابید. همچنین می توانید از مکان های دیدنی ای که نزدیک شماست دیدن نمایید. البته در بعضی از مواقع به دلیل مشکلات ناشی از سوار کردن هیچهایکرها ممکن است با تابلوهای زیر مواجه شویم.
اگر قصد شما این است که برای مدت زمان طولانی در سفر باشید بهتر است آب و غذا به میزان لازم همراه خود داشته باشید. زیرا ممکن است مکانی مناسب برای تهیه آب و غذا پیدا نکنید. همچنین بهتر است قبل از راهی شدن از جای خواب خود اطمینان حاصل نمایید. اگر امکان دارد با یک هاستل یا مسافرخانه کوچک هماهنگ کنید. بهترین مکان برای هیچهایک یا رایگان سواری عوارضی ها، پارکینگ ها و محل های اقامت در بزرگراه ها و اتوبان هاست. می توانید نزدیک ماشین های پارک شده یا کامیون ها بروید و هدف خود را برایشان بازگو کنید. این گونه راحت تر به نتیجه خواهید رسید. در پمپ بنزین ها و جایگاه های سوخت احتمال فراوانی وجود دارد که بتوانید سوار یک ماشین شوید.
به معنای سفر کردن به همراه سواری رایگان گرفتن از وسایل نقلیه، شخصی که او را نمی شناسیم، می باشد. روند کلی هیچهایک کردن این گونه است که فردی که می خواهد به طور رایگان سوار ماشین ها شود با یک ژست یا حالت خاص کنار خیابان یا جاده می ایستد. به همین راحتی راننده ها متوجه می شوند که شخص مورد نظر قصد پرداخت هزینه ای را ندارد و می خواهد هیچهایک کند. این حالت ویژه یک ژست معمولی و شناخته شده است که ممکن است در کشور های مختلف و فرهنگ های گوناگون تفاوت داشته باشد.
برای مثال در آمریکای شمالی هیچهایکرها انگشت شصت خود را نشان می دهند. تقریبا در همه جای دنیا این روش رایج است که افراد به صورت معمولی می ایستند و انگشت شصت خود را نشان می دهند و هم زمان دست دیگر خود را هم به سمت پایین حرکت می دهند. یک راهکار جالب آن است که شما مقصد خود را بر روی یک تکه کاغذ نوشته و با یک دست آن را گرفته و با دست دیگر انگشت شصت خود را به نشانه هیچهایک نمایش دهیم.
کوله گردی، سفر یا پیاده‌روی طولانی است که در آن گردشگر برای حمل پوشاک و وسایل خود از کوله‌پشتی استفاده می‌کند. برخی جوانان با کوله‌گردی و رایگان سواری گونه‌ای مسافرت ارزان قیمت را تجربه میکنند و پس از رسیدن به شهرهای سر راه در مسافرخانه و مهمان‌سرای جوانان اقامت‌های کوتاه دارند. کوله‌گردان معمولاً به قصد دیدن طبیعت و پیمودن مسیرهای پیاده خارج از جاده به راه می‌افتند.
کوله‌گردی به لحاظ تاریخی برای سفرهای کم‌هزینه، مستقل، و بین‌المللی استفاده شده‌است. عواملی که به‌طور سنتی باعث تمایز کوله‌گردی از انواع دیگر گردشگری میشود استفاده از حمل و نقل عمومی به عنوان وسیله سفر، خوابگاه‌های جوانان به جای هتل سنتی، زمان طولانی سفر در مقابل تعطیلات، مرسوم، علافه به ملاقات و مراوده با مردم بومی محلی در کنار دیدن مناظر و غیره‌است.
هتل hotel از واژه ی فرانسوی hôtel گرفته شده است که خود برگرفته از hôte به معنای میزبان است. این است که اتاق هایی است که ورودی آن ها داخل ساختمان قرار گرفته و کل ساختمان نیز یک یا چند ورودی بیشتر ندارد. در هتلها انواع امکانات در اختیار میهمانان و مراجعان به صراحت قرار میگیرد. در هتلها معمولا استخرهایی در فضای داخلی و در بعضی اوقات در خارج از ساختمان، جکوزی، باشگاه بدنسازی، اتاقهای تفریح و بازی، خشکشویی داخل ساختمان، خدمات داخل اتاق، اتاقهای پذیرایی و گردهمایی و مراکز تجاری از معمول ترین امکانات هتل ها هستند.
تاریخچهی ساخت هتلها به سال‌های خیلی دور بر میگردد. در حالی که متل‌ها با توسعهی سفرهای جاده‌ای در اوایل دههی ۱۹۰۰ شکل گرفتند. متل Mo-tel مخفف دو کلمهی Motorist به معنای راننده و هتل Hotel است و در واقع از ترکیب کسانی که با این سبک سفر میکنند و باید در جایی اقامت کنند، میباشد. وجه اشترکی که تمامی هتلها به اتفاق یکدیگر دارند اتاقهایی است که ورودی آنها داخل ساختمان قرار گرفته و کل ساختمان نیز یک یا چند ورودی بیشتر ندارد. همهی متل‌ها معمولا در طراحی ساختمان خود دارای راهروهایی هستند و پیاده رویی خارج از ساختمان دارند اما هتلها معمولا به یک راهرو که به راهرویی عمومیتر میرسد، متصل هستند.
اقامتگاه بوم گردی کلبه پدری در روستایی بکر و کوهستانی در قلب جنگلهای البرز مرکزی واقع گردیده است که دارای گرمایش سنتی کرسی، بخاری هیزمی و نفتی با تابستانی خنک و مطبوع می باشد. اتاق های این مجموعه بصورت کف پوش با تشک، لحاف، پتو و بالش های تمیز و مرتب در اختیار میهمانان گرامی می باشد. سرویس بهداشتی سنتی و حمام در کنار این مجموعه مهیا بوده و گردشگران میتوانند از حمام بسیار قدیمی روستا نیز بهره مند گردند.
گردشگران می توانند از نزدیک با سبک زندگی و آداب و رسوم روستائیان این منطقه آشنا شوند. میهمان نوازی محلیان منطقه با پذیرایی نان، لبنیات و غذاهای محلی سنتی جذابیت خاصی را برای گردشگران ایجاد می نماید. وجود رودخانه در دل روستا با ماهیان قزل آلای خال قرمز، دامداری های سنتی، کوره ذغال پزی سنتی خصوصا دسترسی به طبیعتی بکر جنگلی و استفاده از هوای بسیار پاکیزه و سراسر اکسیژن همراه با میوه های فصلی جنگلی و گیاهان دارویی منطقه، لذت گردش و جنگل نوردی را دو صد چندان برابر می نماید.
هتل های دو ستاره معمولا مخصوص افرادی طراحی می شوند که نگران هزینه های اقامتشان هستند، به همین دلیل برخی از امکانات اولیه در این هتل ها محدود می شود تا بتوانند قیمت ها را کاهش دهند اما این خدمات و امکانات با هزینه جداگانه و به درخواست میهمان این هتل ها ارائه می گردد. هتل های دو ستاره معمولا دو الی چهار طبقه هستند، در نزدیکی جاذبه های ارزان قیمت قرار می گیرند و امکانات داخل اتاق ها باید تمیز باشد اما لوکس و گرانقیمت نیستند و اولیه ترین امکانات در آنها در نظر گرفته می شود. بیشتر هتل های دو ستاره رستوران ندارند اما معمولا در جایی قرار می گیرند که اطراف آن رستوران هایی با قیمت مناسب پیدا می شود.
این هتل ها معمولا فضای بزرگتر و لابی شیک تر و مجهزتری نسبت به هتل های دو ستاره دارند. در هتل های سه ستاره معمولا شخصی برای حمل کردن چمدان های مسافران وجود ندارد. این هتل ها معمولا فاصله زیادی تا مراکز خرید منطقه یا جاذبه های گردشگری گرانقیمت ندارند. رستوران هتل های سه ستاره سطح متوسط است و خیلی بزرگ نیست. در این هتل ها صبحانه به صورت بوفه سرو می گردد و در برخی از هتل های سه ستاره ناهار و شام نیز در هتل سرو می گردد که باید با پرداخت هزینه جداگانه از این امکانات استفاده کرد. خدماتی که در اتاق ها ارائه می گردد متفاوت است ، در برخی هتل های سه ستاره شاید تا زمانیکه نوشته "لطفا اتاق را تمیز کنید" روی در قرار داده نشود کسی برای تمیز کردن اتاقها نیاید. باشگاه ورزشی و استخر از امکاناتیست که برخی از هتل های سه ستاره دارند اما هیچ بایدی در وجود داشتن این امکانات در هتل های سه ستاره وجود ندارد.
توجه داشته باشید که معمولا کسانی که تصمیم به ساخت هتل می گیرند، هدفشان تاسیس جایی است که همه ی امکانات در آن نه تنها بهترین باشد، بلکه موجب لذت بردن مسافران نیز بشود. در واقع طراحی هتل ها به گونه ای است که مهمانان آن گردشگر و یا ساکن همان شهر، بتوانند لحظات مفرحی را در فضای هتل بگذرانند. هتل ها مخصوصا به ویژه در مراکز شهرها، نزدیک فرودگاه ها، اماکن معروف و پر تردد گردشگری، نزدیک بزرگراه ها و مراکز خرید و همچنان در دنج ترین مناطق میدانگاه های معروف ساخته می شوند. جالب است بدانید که حتی برخی از ساکنان شهرها نیز برای لذت بردن از اوقات فراغت خود به هتل های نزدیک محل ست خود می روند. در تمامی هتل ها، رستوران و حداقل یک کافه در نظر گرفته شده است و مسافران می توانند اصلا نگران غذای خود نباشند. در هتل ها یکی از وعده های غذایی که معمولا صبحانه است، رایگان و باقی وعده ها شامل هزینه می گردند.
اما در مقابل، متل ها با هدف اقامت مسافران بین راهی ساخته می شوند. در طراحی متل دسترسی آسان به اتومبیل شخصی و نزدیکی به ورودی بزرگراه ها مورد توجه قرار می گیرد. متل ها امکانات اولیه ای ارائه می دهند تا هر مسافری توان پرداخت هزینه ی اقامت در آن ها را داشته باشد. حتی اگر به متل های واقع در اطراف جاذبه های گردشگری دقت کنید، طراحی به گونه ای است که فرض شده است که مسافران بیشتر اوقات خود را در بیرون از متل می گذرانند و تنها برای استراحت و گذراندن شب به متل باز می گردند. متل ها بیشتر در حومه ی شهرها و به خصوص در نزدیکی آزاد راه ها و جاده ها و یا در فاصله ای شهرها و در ایران بیشتر در مناطق خوش آب و هوا دایر می گردند اما در مقابل، هتل ها در همه جا پیدا می شوند. در کل، فاصله ی متل ها معمولا کمی بیشتر از هتل ها نسبت به جاذبه های گردشگری است. در بیشتر متل ها تهیه غذا به عهده ی خودتان است.
بسیاری از هیچهایکرها برای آن که بیشتر به چشم بیایند و به نوعی از راننده ها دعوت کنند تا آن ها را سوار کنند، مقصد خود را با ماژیک بر روی مقوا یا کاغذی می نویسند و در دست نگه می دارند. اگر مایلید از این روش استفاده کنید، داشتن ماژیک، کاغذ و یا مقوا را فراموش نکنید. البته باید بدانید مقواها اغلب اوقات راحت گیر می آیند و کافیست از مغازه داران بخواهید. همچنین اگر پول نقد به همراه دارید آن را در جیب های داخلی کوله و دور از دسترس قرار دهید.
گردشگر درمانی همیشه وجود داشته ولی تا قبل از قرن هجدهم اهمیت چندانی برای آن قائل نبودند. در انگلستان این بخش به شهرهای دارای چشمه‌های آب گرم اختصاص داشت و عموماً مناطقی که آب‌های معدنی داشتند برای درمان امراض مختلف از بیماری‌های روده‌ای گرفته تا کبدی و برونشیت مورد توجه قرار می‌گرفتند.
امروزه برخی کشورهای پیشرفته در زمینه بهداشت و درمان، اقدام به توسعه شهرک‌های گردشگری درمانی نموده‌اند تا بیمارانی که نیاز به عمل‌های جراحی دارند، که هزینه این اقدامات در آن کشور خود بسیار بالا بوده یا تحت بیمه‌های درمانی قرار ندارند، تصمیم به درمان در کشورهای میزبان گردشگران درمانی نمایند. این کشورها به دلیل حضور بلندمدت بیماران در مراکز درمانی به علت طولانی شدن مدت بهبودی، درآمد قابل توجهی از این طریق کسب میکنند.
گردشگری سلامت در ایران نیز مانند سایر زمینه های گردشگری رشد چشمگیری داشته است. البته از آنجایی که کشورمان دارای کادر پزشکی بسیار قوی مخصوصا در زمینه زیبایی می باشد، هر ساله افراد بسیاری از کشورهای همسایه نظیر عراق، ترکیه، عمان، آذربایجان و . برای درمان به کشورمان عزیمت می نمایند.
گردشگری مجازی (e-tourism) مقوله جالبی است که بیش از دو دهه از پدید آمدن آن نمی‌گذرد. گردشگری مجازی، حضور در سرزمین دیجیتالی وب و مشاهده داده‌های صوتی، متنی و تصویری از دنیای فیزیکی پیرامون ما است. دور دنیا با یک کلیک، آرزویی بود که امروزه از مرحله واقعیت به حقیقتی غیرقابل انکار مبدل شده‌است. با استفاده از تورهای مجازی می‌توان به دنیایی از اطلاعات متنی و تصویری از نمادهای تاریخ باستان کاخ موزه‌ها و اماکن باستانی جهان دست یافت.
یکی دیگر از مسائلی جهانگردی، راه‌اندازی تورهای مجازی است. این قبیل تورها به کمک تصاویر ویدئویی و عکس‌های سه‌بعدی، چشم‌اندازهای زیبایی را از محل سفر نشان می‌دهند تا تمایل افراد برای انجام این مسافرت افزایش یابد. مجریان تورهای مجازی معمولاً عکس‌های روی اینترنت را بسیار باکیفیت و با تمام جزییات آن مکان به نمایش می‌گذارند. برای تهیه این قبیل تصاویر عکاس مجبور است که چند عکس را از قسمت‌های مختلف فضای مورد نظر تهیه کرده و آنها را به صورت ماهرانه‌ای در کنار یکدیگر قرار دهد. تور مجازی عبارت است از ترکیبی از تصاویر، نماهای ۳ بعدی، نماهای سراسرنما (۳۶۰ درجه)، ویدئو، صوت و … که یک فضای حقیقی را مدل‌سازی کرده و به کاربر امکان می‌دهد که در این فضا به صورت مجازی به گشت و گذار بپردازد و از محیط مجازی اطلاعات مورد نظر خود را کسب کنند.
درباره این سایت