سازمان جهانی گردشگری (WTO) در سال 1995 آخرین تعریف گردشگری را بصورت زیر ارائه کرد:
به مجموعه فعالیت‌های فرد یا افرادی که به مکانی غیر از مکان عادی زندگی خود مسافرت و حداقل یک شب و حداکثر یک سال در آنجا اقامت می‌کنند گردشگری گویند. هدف از مسافرت آنان گذراندن اوقات فراغت است و اهدافی نظیر اشتغال و کسب درآمد شامل اهداف نمی‌شود. بر این اساس کسانی که شامل این تعریف می‌شوند نیز گردشگر نامیده می‌شوند.
سازمان جهانی گردشگری، گردشگری پایدار را این‌گونه تعریف می‌کند :
نوعی از انواع مختلف گردشگری است که همزمان با حفظ و افزایش فرصتها برای آینده نیازهای مناطق میزبان و گردشگران حاضر در آن منطقه را فراهم کند. در گردشگری پایدار، منافع جوامع میزبان و حمایت از ذخایر میراث به نفع نسلهای آینده مورد تأکید قرار گرفته‌است و شش اصل به عنوان اصول منشور گردشگری فرهنگی مطرح گردیده که عبارتند از:
- گردشگری به عنوان بهترین ابزار تبادل فرهنگی
- رابطه پویا اماکن میراث و گردشگری
- برنامه‌ریزی گردشگری و حفاظت از میراث در جهت احساس ارزشمندی، لذت و رضایت گردشگر
- مشارکت جوامع میزبان و اهالی بومی در برنامه ریزی گردشگری و حفاظت از میراث
- بهره مندی جامعه میزبان از گردشگری
- برنامه ریزی ترویج گردشگری در جهت حمایت وارتقا ویژگیهای میراث طبیعی و فرهنگی
درباره این سایت